ยินดีต้อนรับสู่กระดานปัญญาชน seal2thai.org 
แสดงกระทู้
16
เรื่องทั่วไป / อาลัย พี่ชินวัตน์ การเมือง
« เมื่อ: 04 พฤษภาคม, 2015, 03:38:23 pm »
สายแสงทอง ส่องฟ้า สว่างแล้ว เสียงเจื้อยแจ้ว ของนกที่ขับขาน
วันที่หนึ่ง พฤษ???าฯ วันแรงงาน เหมือนหลายคนเบิกบานได้พักกาย
แต่เป็นวันที่ความสุขได้หยุดไว้ เมื่อมีใคร คนหนึ่ง ได้ลี้หาย
ก่อนหน้านี้ ยังมียิ้ม ไม่เว้นวาย ครั้งสุดท้าย ต้องมาจาก มิทันลา
พี่ตุ๊นั้น เป็นลูก คนที่สี่ พี่น้องมีรวมกันนับได้ห้า
เป็นลูกพ่อ เสน่ห์ แม่กัลยา ทั้งขยัน อดทนมา แต่เยาว์วัย
รักพี่น้อง เพื่อนพ้อง พี่ให้หมด อิ่มหรืออด ชอบเอื้อเฟื้อเป็นนิสัย
จนเติบใหญ่ ก็มิเคยจะเปลี่ยนไป คนชิดใกล้ ล้วนรัก ในตัวตน
พี่ส่งลูกร่ำเรียนถึงเมืองนอก พี่ตุ๊บอก ได้เปิดโลก ทุกแห่งหน
หวังให้มี วิชาไว้เลี้ยงตน และรับใช้ ผู้คน หากกลับมา
พี่เคยเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ แสนองอาจ ทำหน้าที่ พี่ใฝ่หา
คอยปกป้อง ความสงบ รัฐส???า จนก้าวหน้า ตามลำดับ หากนับไป
แต่พี่อยาก ออกไป ดูแลลูก เพราะพันผูก คิดถึง จนไม่ไหว
จึงลาออก จากตำรวจ ไปแดนไกล เพราะหัวใจ อยู่ที่ลูก แสนผูกพัน
พี่กลับมาเมืองไทยไม่นานนัก ด้วยใจรัก เพราะเป็น คนขยัน
จึงไปสอบ นักวิชาการ ชำนาญพลัน ส่งเสริมการศึกษานั้น ที่พังงู
ด้วยความมีน้ำใจให้มากล้น เพื่อนหลายคน ล้วนรักใคร่ ต่างได้รู้
ทั้งรุ่นน้อง รุ่นพี่ ที่พังงู ตอนพี่อยู่ พี่ตุ๊ให้ ไม่เคยรอ
เพิ่งทำงานด้วยกันได้สิบเดือน พี่ตุ๊เลือน จากไป ไวจริงหนอ
เสียงหัวใจ น้องพี่ ที่เผ้ารอ อยากจะขอ พี่กลับ อย่าลับไป
วันสุดท้าย ของพี่ ที่ลาล่วง กิจทั้งปวง พี่ทำ ให้เสร็จไว้
ส่งเอกสาร ให้ลูกสาว ที่แดนไกล แล้วส่งไลน์ บอกข่าว ดั่งบอกลา
ในเย็นนั้น รู้สึก ไม่สบาย จึงยักย้าย ไปนวดตัว และแขนขา
กลับมากิน ข้าวที่บ้าน เหมือนเคยมา แล้วก็พา แยกย้าย ไปหลับกัน
วันที่หนึ่ง พฤษ???า ฟ้าแจ้งแล้ว แม่ไม่เป็นลูกแก้ว ตื่นเลยนั้น
แม่ไปปลุก ตัวลูก เย็นเฉียบพลัน เนื้อลูกนั้น เขียวซีด เพราะหมดลม
ใจแม่ปริ่ม ร่ำไห้ ใจจะขาด ดั่งฟ้าฟาด กล่ำกลืน แสนขื่นขม
โอ้ลูกเอ๋ย ก่อนเคยชิด ได้ชื่นชม แม่ต้องตรม วันนี้ ไม่มีคืน
ตัวพี่ตุ๊ ในวันนี้ ไม่มีแล้ว ทั้งเพื่อนแก้ว พี่น้องต่างขมขื่น
น้ำตาหลั่ง ไหลโศก แสนกล้ำกลืน ยากจะยืน ตัวอยู่ ให้มั่นคง
ขอส่งพี่ ชินวัตร ครั้งสุดท้าย ขอพี่สู่ สุดปลายทาง ตามประสงค์
รอยรักพี่ ยังคงอยู่ ตามจำนง เราขอส่ง สู่สวรรค์ นิรันดร
วันที่หนึ่ง พฤษ???าฯ วันแรงงาน เหมือนหลายคนเบิกบานได้พักกาย
แต่เป็นวันที่ความสุขได้หยุดไว้ เมื่อมีใคร คนหนึ่ง ได้ลี้หาย
ก่อนหน้านี้ ยังมียิ้ม ไม่เว้นวาย ครั้งสุดท้าย ต้องมาจาก มิทันลา
พี่ตุ๊นั้น เป็นลูก คนที่สี่ พี่น้องมีรวมกันนับได้ห้า
เป็นลูกพ่อ เสน่ห์ แม่กัลยา ทั้งขยัน อดทนมา แต่เยาว์วัย
รักพี่น้อง เพื่อนพ้อง พี่ให้หมด อิ่มหรืออด ชอบเอื้อเฟื้อเป็นนิสัย
จนเติบใหญ่ ก็มิเคยจะเปลี่ยนไป คนชิดใกล้ ล้วนรัก ในตัวตน
พี่ส่งลูกร่ำเรียนถึงเมืองนอก พี่ตุ๊บอก ได้เปิดโลก ทุกแห่งหน
หวังให้มี วิชาไว้เลี้ยงตน และรับใช้ ผู้คน หากกลับมา
พี่เคยเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ แสนองอาจ ทำหน้าที่ พี่ใฝ่หา
คอยปกป้อง ความสงบ รัฐส???า จนก้าวหน้า ตามลำดับ หากนับไป
แต่พี่อยาก ออกไป ดูแลลูก เพราะพันผูก คิดถึง จนไม่ไหว
จึงลาออก จากตำรวจ ไปแดนไกล เพราะหัวใจ อยู่ที่ลูก แสนผูกพัน
พี่กลับมาเมืองไทยไม่นานนัก ด้วยใจรัก เพราะเป็น คนขยัน
จึงไปสอบ นักวิชาการ ชำนาญพลัน ส่งเสริมการศึกษานั้น ที่พังงู
ด้วยความมีน้ำใจให้มากล้น เพื่อนหลายคน ล้วนรักใคร่ ต่างได้รู้
ทั้งรุ่นน้อง รุ่นพี่ ที่พังงู ตอนพี่อยู่ พี่ตุ๊ให้ ไม่เคยรอ
เพิ่งทำงานด้วยกันได้สิบเดือน พี่ตุ๊เลือน จากไป ไวจริงหนอ
เสียงหัวใจ น้องพี่ ที่เผ้ารอ อยากจะขอ พี่กลับ อย่าลับไป
วันสุดท้าย ของพี่ ที่ลาล่วง กิจทั้งปวง พี่ทำ ให้เสร็จไว้
ส่งเอกสาร ให้ลูกสาว ที่แดนไกล แล้วส่งไลน์ บอกข่าว ดั่งบอกลา
ในเย็นนั้น รู้สึก ไม่สบาย จึงยักย้าย ไปนวดตัว และแขนขา
กลับมากิน ข้าวที่บ้าน เหมือนเคยมา แล้วก็พา แยกย้าย ไปหลับกัน
วันที่หนึ่ง พฤษ???า ฟ้าแจ้งแล้ว แม่ไม่เป็นลูกแก้ว ตื่นเลยนั้น
แม่ไปปลุก ตัวลูก เย็นเฉียบพลัน เนื้อลูกนั้น เขียวซีด เพราะหมดลม
ใจแม่ปริ่ม ร่ำไห้ ใจจะขาด ดั่งฟ้าฟาด กล่ำกลืน แสนขื่นขม
โอ้ลูกเอ๋ย ก่อนเคยชิด ได้ชื่นชม แม่ต้องตรม วันนี้ ไม่มีคืน
ตัวพี่ตุ๊ ในวันนี้ ไม่มีแล้ว ทั้งเพื่อนแก้ว พี่น้องต่างขมขื่น
น้ำตาหลั่ง ไหลโศก แสนกล้ำกลืน ยากจะยืน ตัวอยู่ ให้มั่นคง
ขอส่งพี่ ชินวัตร ครั้งสุดท้าย ขอพี่สู่ สุดปลายทาง ตามประสงค์
รอยรักพี่ ยังคงอยู่ ตามจำนง เราขอส่ง สู่สวรรค์ นิรันดร
